Teveel ervaren om op te noemen!

Hallo allemaal!

Hier dan eindelijk mijn eerste berichtje op waarbenjij.nu vanuit Nepal. Ik hoop dat het niet een al te lang verhaal gaat worden want ik heb in de afgelopen tijd teveel meegemaakt en ervaren om te beschrijven!

Allereerst dit: ik heb een bungee jump van 160 m. gemaakt!!! Dat was echt super, maar daar kom ik later nog wel op terug.

De eerste 2 weken van mijn tijd hier is eigenlijk een superluxe vakantie geweest! De vlucht was redelijk lang en vermoeiend, maar de tijd hier heeft dat allemaal goed gemaakt. Ook had ik in het vliegtuig een meisje uit Zurich leren kennen die naar Kathmandu ging. Voordat we onze eigen weg opgingen hadden we nog gegevens uitgewisseld en de tweede dag dat ik er zat kreeg ik al post van haar of we iets af zouden kunnen spreken. Superleuk toch! De rest van die 4 dagen heb ik ook zeker goed op kunnen vullen met de vrijwilligers die druppelsgewijs aankwamen in Kathmandu. Toen de groep eenmaal compleet was hebben we 10 dagen een introductie gehad met alle vrijwilligers. Tijdens de introductie hebben we Nepalese les gehad, uitstapjes gemaakt en geprobeerd om ons zoveel mogelijk aan te passen aan de boeiende en totaal andere Nepalese cultuur. Dat aanpassen is nog een behoorlijke klus. De geluiden zijn anders, alles ziet er anders uit, de geuren zijn anders (en ook niet altijd bepaald lekker...), de omgang met mensen is anders, kortom echt alles dus! Maar goed, de eerste paar dagen zijn we in Kathmandu verbleven in een redelijk luxe hotel (wel met kakkerlakken, soms koud water of zelfs geen water, maar je krijgt al snel andere maatstaven hier!). In die dagen hebben we Nepalese les gehad en waren we eigenlijk elke avond wel te vinden in de plaatselijke kroeg om elkaar te leren kennen (is ook belangrijk :) ). Ook heb ik vaak met de lokale mensen gepraat om een beeld te krijgen van hoe zij leven. Het is zo leuk om met die mensen te praten. Je ziet gewoon aan ze dat ze het enorm waarderen dat je interesse in ze hebt en andersom vind ik het natuurlijk super interessant om een beeld te krijgen van hun levenswijze. Maar goed, na die mentaal gezien intensieve dagen (dat nepalees is echt een lastige taal!), konden we ons uitleven op een wat actievere manier. Na een busreis waarbij we op het dak konden zitten tussen de nepalese bevolking kwamen we aan in Bahrabise. Een klein dorpje waar we sliepen in een guesthouse wat airconditioned was (lees: er zaten geen deuren in de in en uitgangen) en met comfortabele bedden (lees: er lag iets op hout wat op een matras leek). Maar ik heb er prima geslapen! In Bahrabise hebben we een flinke hiketocht gemaakt en kennis gemaakt met een Nepalees gezin. Wat een mooie en lieve mensen zijn dat! ’s Avonds hebben we voor het eerst kennis gemaakt met HET nepalese gerecht wat je dus met je handen moet eten: Dal Baath. De 2 dagen daarna sliepen we in een resort. Dat was echt een paradijs! En hier had je dus de mogelijkheid om te bungee jumpen. Ik had echt nooit gedacht dat ik dat zou durven, maar ik wilde het toch een keer proberen. En toen ik eenmaal op het randje stond om te springen was ik niet eens bang. Ik vond het alleen maar super en super gaaf! Weer een nieuwe ervaring erbij! Verder heb ik nog geraft en andere hike-tochten gemaakt. Ook hebben we nog een erg mooie sunrise gezien. We moesten al om half 5 op om die te zien, maar dat was het echt zeker waard!

Nu zijn we aangekomen in Pokhara, de plek waar ik de komende 3 maanden samen met Bianca verblijf in een guesthouse. Deze stad is echt een oase vergeleken bij Kathmandu. In Kathmandu is het druk met veel mensen en alleen maar toeterende taxi’s en motoren, maar hier hoor je die gewoon niet. En vanuit onze kamer hebben we gewoon uitzicht op enorme bergen met mooie sneeuwtoppen. Het is echt een klein kamertje (zo’n 12 m2. maar het is goed te doen!), maar de familie die het guesthouse runt en waar wij dus veel mee te maken krijgen is erg lief en ik denk dat ik hier zeker een supertijd ga krijgen!

Zo, dat was al een heel verhaal. Ik heb nog veel meer te vertellen zoals taxi-ritten, het onderhandelen over dingen die koopt, hoe de groep is, over tempels die ik tot nu toe gezien heb, over de verhalen achter de temples, enz. Maar die heb ik ook allemaal opgeschreven in mijn dagboek!

Vanmiddag zal ik voor het eerst kennis maken met de mensen op de school waar ik ga werken en de volgende keer dat ik weer een bericht plaats zal ik daar meer over vertellen. Tot snel!

Liefs, Kirsten

PS: mijn Nepalese telefoonnummer is: 009779806619559. Ik kan er alleen geen smsjes mee versturen. Wel ontvangen hoor!